Mieke Michiels
Beste Acantus-koorvrienden,
29/08/2020
Alles heeft zo zijn tijd …
Zegge en schrijve het jaar 1978 … een periode in mijn leven wordt afgesloten …
Een periode van studeren, maar ook een periode van zingen.
Een periode van … gitaar op de rug, samen met een collega student-zanger, rondtrekkend, van vrij podium in studentenkroegen naar voorprogramma’s van Raymond van het Groenewoud, Julie Felix, Miek en Roel e.a.
Kleinkunst en folksongs behoren tot ons repertorium.
1978 … Een tijd van … ‘zorgen voor’ … kinderen breekt aan.
En toch … toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan …
Januari 1985 … Het verlangen naar ‘zingen’ is zo groot dat ik mijn kans waag bij het ‘Sint-Martinuskoor’.
Gedurende meer dan 35 jaar wordt al wat ‘lief’ is met vele koorleden gedeeld.
Prachtige reizen worden gemaakt. Fantastisch mooie concerten worden opgevoerd.
Elke repetitie, elk optreden, elke viering is een geestelijk inspanning, maar tevens de beste ontspanning.
Adrenaline voor de concerten, een gelukzalig gevoel na de optredens vallen mij te beurt.
Gedurende meer dan 35 jaar wordt ook ‘leed’ met vele koorleden gedeeld.
De opvang binnen het koor bij diverse gezondheidsproblemen binnen ons gezin is ongezien.
In moeilijke periodes moed krijgen, moed behouden door enkel samen te zijn, door samen te zingen voelt als een enorme kracht.
‘Het koor’ wordt gedurende deze vele jaren een rode draad in het leven.
Maar … Alles heeft zo zijn tijd …
Nu … na vele mooie Acantus-jaren … acht ik de tijd gekomen om deze mooie periode af te sluiten.
Dat dit gemengde gevoelens opwekt bij mezelf lijkt mij evident.
Enerzijds zal ik mijn rode draad in het leven missen, het samen zingen, de repetities op donderdagavond, de adrenaline voor en het gelukzalig gevoel na optredens.
Anderzijds overheerst het verlangen naar rust, na vele intense jaren omtrent gezondheid binnen ons gezin.
Maar …
Dankbaar dat ik in 1985 aanvaard werd binnen Acantus,
Dankbaar dat ik onder hoogstaande begeleiding van Godfried kon meewerken aan artistieke parels,
Dankbaar dat er steeds een fijn bestuur alle activiteiten in goede banen liet lopen,
Dankbaar dat ik de kans kreeg om diverse mooie steden te ontdekken,
Dankbaar dat vele koorleden tot onze (h)echte vriendenbubbel behoren,
Dankbaar dat ik ‘het voorrecht’ had tot Acantus te mogen behoren …
Uiteraard blijf ik met veel enthousiasme en respect de verdere levensloop van Acantus volgen.
Vieringen, concerten en optredens .. wij zullen er zijn …
Maar … Alles heeft zo zijn tijd …
En toch … toch zijn er vrienden gemaakt voor het leven …
‘Dàt’ zal nooit verdwijnen …
Mieke Bosman – Michiels
