Hilde Marynissen
Tja, de tijd vliegt, maar ik heb al met volle teugen genoten van deze roadtrip! Hoewel het in het begin altijd wat aftasten is, heb ik nog geen enkel moment spijt gehad van mijn beslissing 10 jaar geleden. Ik herinner me nog de woorden van mezelf bij mijn stemtest: ‘Als de groep me niet zo ligt, dan weet ik niet of ik blijf’, waarop Godfried dunnetjes antwoordde: ‘Ik denk dat dat geen probleem zal zijn.’ En hij had gelijk. Niet alleen hebben de prachtige, muzikale keuzes mijn horizon verruimd, maar ook jullie, koorleden, hebben zoveel meer in mijn leven gebracht.
Onze allereerste koorreis naar Verona voelde aan als thuiskomen in een warm nest, zalig! Ook de reizen die volgden, brachten ons naar onbetreden plaatsen en oorden. ’s Avonds hadden we steeds leuke diners, al dan niet opgeluisterd met onze gezangen, wat de sfeer nog plezanter maakte. En na ‘de leste’ in de bar van het hotel ging ik samen met mijn ventje tevreden slapen.
Maar een vereniging vraagt natuurlijk ook engagement. Hoogmissen staan steeds op de agenda. Zelf ben ik geen kerkganger en eerlijk gezegd ook geen fan van kerkgezangen, maar het is zoveel meer dan dat. Denk aan de Kyries, Gloria’s, Alleluia’s,… kleine pareltjes die meer zeggen dan de Latijnse woorden die er staan.
Mijn allereerste niet-vocale bijdrage was het opbouwen en afbreken van ‘De Hemel’. Gezellig samen opdienen, afwassen en tappen, maar ook praten, lachen en onnozel doen en dat in een heerlijke zomerse sfeer.
Vervolgens werd ik ook verkozen tot bestuurslid. Ik kwam in een geëngageerde ploeg terecht. Dankzij de inbreng en talenten van elk bestuurslid staat ons koor er en is het iets waar we best trots op mogen zijn. Breng alle talenten bijeen en je komt tot een mooi eindproduct, waar ik deel van mag uitmaken.
Daarnaast is er ook tijd voor amusement. Toen Katrien me vroeg om bij de uitgedunde werkgroep Amuse te komen, heb ik niet getwijfeld. Tussen pot en pint liedjes in elkaar steken en dooprituelen voorbereiden is plezier verzekerd.
Ook is er onze caféploeg (C-ploeg). Na de repetitie drinken we nog éne (of twee). We ventileren en discussiëren, maar amuseren ons vooral. Zelfs tijdens de corona-pandemie bleven we met enkelen in contact via Zoom. Het lijkt nu allemaal zo vreemd, aan je laptop zitten met een drankje in je handen, maar toen was het telkens iets om naar uit te kijken.
Tot slot kijk ik met een tevreden gevoel terug op deze mooie herinneringen en ik hoop van harte dat deze roadtrip nog even mag duren!
Nog even meegeven dat iedereen natuurlijk welkom is in onze caféploeg. Geef een seintje en we voegen je toe aan onze whatsappgroep. De locatie verandert soms in winter en zomer en zo weet je waar we vertoeven.