Luc Geerinckx
Het jaarlijks koorfeest! Telkens een hele uitdaging voor de partij die het organiseert. Deze keer zouden de tenoren het doen.
‘Alles begint bij luisteren’ en … bij het drinken van een goede trappist Westvleteren bij het begin van de voorbereidende vergaderingen. Het eerste om elkaars ideeën te horen, het tweede omdat het ‘inspirerend‘ werkt. En onze manier van doen heeft zijn deugdelijkheid bewezen. Het tenorenfeest werd een succes!
Wij hadden gehoopt op twee uur zonder regen in de namiddag, voor een herfstwandeling naar het fort van Steendorp. En die regen is als bij wonder ook uitgebleven. De zon ging zelfs schijnen bij het vallen van de avond.
Enkele wandelaars verkozen, uit vrees voor teveel modder, een korter en gemakkelijker parcours langs het jaagpad. Zo konden Rik en Jeanine mee genieten van de mooie rode avondlucht die de Schelde feeëriek kleurde.
Ik mag niet vergeten zeggen dat beide groepen zich voorzien hadden van een fles jenever voor onderweg.
Na aankomst bij Scaldiana, het restaurant waar het allemaal ging gebeuren, werden bemodderde kledij en schoenen gewisseld voor een meer presentabele outfit . Na het welkomstaperitief verdwenen de tenoren even uit het zicht, jawel, om zich (alweer) snel te gaan omkleden in een belendend verborgen gehouden kamertje.
De verrassing aan de tafels was groot toen de gastheren verschenen, getooid met rode Martinusmantel en Romeinse helm, een unieke handgemaakte creatie van Paul en Rita.
Onaangekondigd, als uit het niets opduikend, verscheen plots burgemeester Antoine Denert op het toneel. Ooit liet hij de muziek op de kermis in Kruibeke stilleggen toen we daar in de kerk een concert aan het zingen waren. Nu inspireerde hij ons om het immer mooie ‘Lied van mijn land’ te zingen.
De intieme poëtische tekst van mijn onvolprezen oud-leraar Anton van Wilderode ontroert mij iedere keer als ik dit lied zing. De ‘burgervader’, zoals hij zichzelf graag noemt, zong met Vlaamse gedrevenheid mee, zonder partituur, uit het hoofd, ‘par coeur’ zoals men zo mooi zegt in het Frans.
Ik zag in de achtergrond een jongetje van zes-zeven jaar geboeid kijken en luisteren, en meedoen.
Het geslaagde koorfeest 2023 eindigde niet zonder enige danspasjes, gebracht met veel liefde en gratie. Dit is veelzeggend!
Nog een goede raad voor de alten in 2024. ‘Er op tijd aan beginnen!’
