Dirk Foubert
Ik ben Dirk Foubert en ben geboren op 11 Januari 1958 in Sint-Niklaas (stad van de “fabrikaantjes” in textiel). Ik woon al heel wat jaren in het groene Stekene en de straat waar ik woon heet de Wildernis – dat zegt genoeg 😊- dicht bij het Wullebos. Al 37 jaar ben ik getrouwd met mijn vrouw, Nicole De Clercq, en we hebben 3 zonen en 2 kleinkinderen.
Sinds 01 februari 2023 ben ik na volle 45 jaar werken en een erg internationale carrière in IT Management officieel met pensioen. Maar omdat voor deze workaholic de overgang van full time werken naar full time pensioen wat te bruusk was, heb ik de mogelijkheid aangegrepen om mijn ervaring en kennis verder in te zetten bij mijn laatste werkgever, Atlas Copco.
Ik werk dus nog 60% met een open einde aan de opdracht om verder te helpen het grote Data Lake dat we aan het bouwen zijn vorm te geven en de nodige organisatorische transformaties die daarmee gepaard gaan in goede banen te leiden.
Hoewel ik weinig tijd had voor hobby’s was muziek steeds mijn grote passie en die is doorheen de tijd geëvolueerd van puur klassiek met focus op symfonische muziek naar een veel breder gamma inclusief popmuziek.
In mijn jonge jaren heb ik de hele cyclus van de muziekschool in Sint-Niklaas doorlopen en aanvankelijk was klassieke gitaar mijn geliefkoosd instrument. Maar toen sluimerde al een passie voor de piano en ik ben dan op latere leeftijd pianoles gaan volgen. Ik ben nog steeds trots op de mooie halve vleugel Young Chang van 1984 die ik al meer 20 jaar in mijn woonkamer mag hebben als pronkstuk. Wegens mijn internationale carrière was er te weinig tijd om mijn pianospel te ontwikkelen maar ik heb goede hoop dat, wanneer mijn beroepsbezigheid binnenkort zal eindigen, de tijd die ik daar aan besteed naadloos zal worden ingevuld met pianospel.
Mijn eerste stapjes in de koormuziek zette ik in het College van Sint-Niklaas in het knapenkoor In Dulci Jubilo, dat toen onder leiding stond van Marcel Van Daele. Ik herinner me nog levendig de uitvoering van de Saint-Nicolas Cantate van Benjamin Britten en het Stabat Mater van Pergolesi in de collegekerk van Sint-Niklaas. De opname van dit concert is dan ook op LP uitgebracht. Dit koor is dan verder geëvolueerd naar een knapen- en mannenkoor en daar heb ik heel veel jaren in meegezongen. Daar vloeiden mooie concerten en concertreizen uit voort.
Het werk eiste me meer en meer op maar na de terugkeer na een jarenlang verblijf in Duitsland heb ik nog heel wat jaren in het mannenkoor Spicatto van Sinaai gezongen. Wegens andere prioriteiten is dit echter gestopt.
De vonk die de koorvlam terug in mij deed ontbranden kwam toen ik de uitvoering van jullie jubileumconcert met de prachtige uitvoering van het Requiem van Mozart meemaakte. Dit voelde als thuiskomen. Ik las dat jullie nog bassen zochten en ging toen in op de smeekbede van Christina, die al een hele tijd aan mijn mouw had getrokken, om bij Acantus te komen.
Ik ben dus heeeeeeel blij om deel te kunnen uitmaken van het toffe Acantus, dat zo deskundig en gedreven wordt geleid door Godfried. Samen met jullie hoop ik nog vele muzikale hoogtepunten te mogen beleven.