Hugo Kaïret
De familienaam Kaïret komt niet veel voor, is weinig bekend en wordt meestal verkeerd uitgesproken. In Sint-Gillis-Waas en in Stekene is men meer vertrouwd met deze naam omdat mijn vader onderwijzer was en ikzelf leraar wiskunde. Mijn ouders hoorden wellicht graag klinkers want het werd uiteindelijk Hugo Kaïret.
In 1953 heb ik mijn eerste levensjaar doorgebracht in Haasdonk – mijn geboorteplaats. Ik ben echter opgegroeid in Sint-Gillis-Waas, toen nog een heel landelijke gemeente en mijn jeugd speelde zich af in de natuur tussen akkers en weiden.
Na mijn opleiding in het regentaat heb ik veertig jaar lesgegeven, waarvan de laatste dertig jaar in de Broederschool in Stekene. De wiskundige begeleiding van enkele duizenden pubers heeft mijn kijk op de werkelijkheid duidelijk getekend.
In mijn vrije tijd heb ik altijd muziek gespeeld en gezongen, instrumenten en zang waren een rode draad doorheen mijn leven.
Het kerkkoor van Sint-Gillis-Waas werd gedirigeerd door mijn vader en op orgel begeleid door de vader van … Godfried Van de Vyvere. Het kon dan ook niet anders dan dat wij op zeer jonge leeftijd samen zongen in dit koor.
Later zong ik in het koor ‘Clemens non papa’ van de Bisschoppelijke Normaalschool in Sint-Niklaas en in het kamerkoor ‘Muzenisse’ in Stekene.
Vol enthousiasme musiceerde ik in het muzikaal ensemble ‘De Speelschaar Phalesius’ van de Normaalschool en in het blokfluitkwartet ‘Op eigen houtje’. Bij volkskunstgroep ‘Drieske Nijpers’ speelde ik verschillende instrumenten.
Enkele jaren voor mijn pensioen bezocht ik de ateliers van de Academie voor Schone Kunsten in Sint-Niklaas en van de ene dag op de andere verlegde mijn aandacht zich van muziek naar beeldende kunsten.
Uiteindelijk heb ik negen jaar beeldhouwkunst gevolgd, hoofdzakelijk in het atelier van Niko Van Stichel en vijf jaar schilderkunst in het atelier van Frank Van Hiel.
De kunstwerken die ik construeer in het atelier achteraan in onze tuin zijn erg beïnvloed door mijn achtergrond: de natuur, de muziek en de wiskunde. Mijn beeldende constructies zijn het resultaat van de wiskundige ontleding van een natuurlijk fenomeen, verwerkt in een harmonieuze vorm.
Op een regenachtige novemberdag zag ik een FB-bericht van Godfried Van de Vyvere, hij was op zoek naar bassen. Dit triggerde me zo erg dat ik na meer dan vijftien jaar muzikale pauze terugkeerde naar de koorzang, ditmaal bij Acantus in Beveren. En zo is de cirkel rond.
Ik betrap mezelf erop dat ik nog niets heb verteld over mijn echtgenote, Odette Van Horenbeeck. En ook niets over onze vijf kinderen en elf kleinkinderen. Maar daarvoor hebben we nog tijd genoeg, tijdens recepties en zo.