Zoals de titel al doet vermoeden, draait deze bundel rond datgene wat er in het leven werkelijk toe doet: de liefde, verbinding met anderen en de eindeloze kansen van nieuw leven, maar ook onze eigen sterfelijkheid.
Vergezeld van potloodschetsen van toevallige voorbijgangers, treinreizigers, kortom medemensen, onderzoekt Hans Claus in deze bundel de manier waarop de mens, niet onze doelen of wat we elkaar voorhouden, maar wijzelf, het leven zin kunnen geven. Een treffende blik op wat ons verbindt, en hoe fundamenteel die verbinding wel niet is.
Ik heb u lief tot in de dood is de tiende poëziebundel van Hans. Eerder verschenen van zijn hand bij Uitgeverij P onder meer Oudenaardse verzen (2003), In een glooiing van de tijd (2015) en Dit is mijn lichaam (2018)
Er is een punt waar niemandsland begint,
Waar mal en beeld zich uit elkaar bevrijden.
Water drijft van water vaneen.
Er ligt een landschap in de ochtendmist.
De nacht scheidt zich van de nevel.
Niemand die nog weet wat bindt
Hans Claus, januari 2020
Liefde voor de komma
zijn wij voor elkaar
een afgerond gebaar
een zegen zonder altaar
een gebed dat sterft
in een schaterlach
liefde zijn wij voor elkaar
een uitkomst zonder vergelijk
een teder teken dat verbindt
Hans Claus, januari 2020