Marina Smets
Het was een hartverscheurende keuze: meegaan met de koorreis of meegaan met vrienden naar Frankrijk. Uiteindelijk heeft Frankrijk het gehaald. Niet alleen was het een luxueus verblijf in een omgebouwde bergerie in Buis les Baronnies in de Drôme Provençale, maar het bezoek aan Brou bepaalde uiteindelijk mijn keuze.
Dus eerst een rit van 900 km in de auto met twee afwisselende chauffeurs met aankomst rond 19 uur bij Francis, de ex van onze collega die reeds twintig jaar gescheiden leeft in Buis. Elk jaar ontvangt hij zijn kinderen in de zomer. Goede vrienden mogen ook komen, maar de periode kunnen we niet kiezen: dit jaar dus van 7 tot 12 juli. Het is een uitgestrekt domein dat hij elke dag moet onderhouden.
Als compensatie voor het rijden en koken bood ik Chris en Guy een overnachting aan in Brou nabij Bourg en Bresse, vroegere hoofdstad van de Savoye. En zo gebeurde het dat we op 12 juli rustig vertrokken uit Buis met eerst le petit déj bij de bakker en een rustige rit naar Brou, wat voor mij het hoogtepunt werd.
Le monastère de Brou is het meest geliefde monument van de Fransen. Hier heeft Margareta van Oostenrijk (of voor de Fransen Marguerite d ‘Autriche et de Bourgogne) een mausoleum laten bouwen voor haar schoonmoeder, echtgenoot en zichzelf.
Wie is Margareta van Oostenrijk? Als Margareta 2 jaar oud is, is haar moeder reeds gestorven, nl. Maria van Bourgondië, van haar paard gevallen tijdens de jacht, en erfgename van Bourgondië. Haar vader is Maximilaan van Oostenrijk, keizer.
Margareta wordt onmiddellijk uitgehuwelijkt aan de Franse koning, ze leeft als “la petite reine” in Amboise en ziet af en toe haar echtgenoot. Wanneer het huwelijk eindelijk voltrokken zou worden wordt Margareta gerepudieerd. Om politieke redenen kiest de koning voor Anne de Bretagne en rijft zo Bretagne in bij Frankrijk.
Margareta keert terug naar Vlaanderen maar niet voor lang, want vader Maximiliaan plant een dubbel huwelijk. Haar broer Filips de Schone huwt met Juana di castilia, Margareta met Juan, de erfgenaam van deze Spaanse regio’s. Hij is zeer zwak van gezondheid, maar erg verliefd en verliest zo zijn beste krachten en overlijdt. Margareta bevalt van een doodgeboren dochter. Ze verlaat Spanje en wordt uitgehuwelijkt aan Philibert de Savoie. Het noodlot blijft haar achtervolgen en Philibert sterft na het drinken van ijskoud water tijdens een jacht.
Margareta ziet het niet meer zitten om nogmaals te huwen. Ze keert terug naar Vlaanderen waar ze de opvoeding op zich neemt van vier van de zes kinderen van haar broer, onder wie de latere Karel V. Ze vestigt zich te Mechelen waar ook haar meter woont, Margareta van York, derde echtgenote van Karel de Stoute, gesneuveld in Nancy.
Dit renaissancepaleis, het Hof van Savoye, bestaat nog altijd in Mechelen, het is nu het justitiepaleis in de Keizerstraat. Vlak daar tegenover stond het paleis van Margareta van York, nu stadstheater, waar we opgetreden hebben na de wedstrijd Koor van het jaar in 2002
Maar terug naar Margareta. Heel haar verder leven als weduwe zal ze verder werken aan de grafmonumenten voor haar schoonmoeder en echtgenoot en haar eigen graf in Brou.
Jullie weten natuurlijk wel dat Margareta landvoogdes was van de Nederlanden, eerst in opdracht van haar vader Maximiliaan en later opnieuw voor haar neef Karel V.
Het is een unieke site geworden naar het voorbeeld van de graven van Bourgondië in Dijon door Claus Slüter, die van haar voorouders Filips de Stoute en Jan Zonder Vrees.
In Brou werkten kunstenaars uit Savoie en Vlaanderen: de architect was Lodewijk van Bodegem. Ik was er al geweest toen we nog kampeerden met de kinderen in de jaren ’90, maar nu is het volledig verder uitgebouwd met tentoonstellingen en kunstwerken uit haar bezittingen zodat je moet rekenen op twee uur voor een grondige rondgang.
We logeerden in het hotel Le Logis de Brou met garage, nodig want we hadden liters wijn bij in de auto. ‘s Anderendaags hebben we geluncht, niet langs de autostrade, maar in Vittel: een driegangenmenu à € 13.50! Dat is het voorrecht van de terugweg uit het Zuiden in twee dagen, dat kan ik jullie alleen maar aanbevelen zeker indien je het werk van Van de Loo gelezen hebt, De Bourgondiers, ook vertaald als Les Téméraires.