Februari 2020.
We waren goed aan het repeteren voor de World Choir Games, we kenden intussen onze optreedplekken, de spanning begon lichtjes te stijgen. Er waren ook twee nieuwe koorleden, Hilde en Marleen.
We begonnen ook met het instuderen van het WCG -lied van Kurt Bikkembergs, ‘Listen’. Een leuk nummertje, dat we allicht samen konden zingen met het Oostenrijks gastkoor in juni, en in De Hemel.
‘Easter’ vlotte goed, dat zou zeker lukken voor Pasen.
We herhaalden al misdelen van De Boeck (Witte Donderdag) en Močnik (Paaswake), de programma’s voor de diensten van de Goede Week waren klaar.
En, hé hé, de dirigent had al een thema voor Den Hemel, ‘We got Rhythm!’ (normaal komt dat maar begin augustus, na een maand knarsetanden in juli), en al een hele lijst liedjes die daarin pasten, en hij bestelde ook al de partituur van ‘Fascinating Rhythm’ van Gershwin.
En toen waren er eens….twee mailtjes op 12 maart 2020, wat een historische datum zou worden, voor alle ‘Belgen’, en voor Acantus in het bijzonder.
15.43 u.
Beste koorleden,
begrijpelijk dat jullie vragen hebben omtrent de kooractiviteiten, op de kortste termijn zijnde de repetitie(s).
Wij hebben met enkele bestuursleden overlegd, ook medisch advies ingewonnen, en wij zouden de repetitie vanavond toch laten doorgaan. Iedereen kent de dwingende adviezen (handen, hoesten, niezen, etc…, no birthday kisses 4 Piet…). Wie in Noord-Italië was, blijft thuis (is reeds gemeld) en wie ook nog maar enige hoest of andere verkoudheidsverschijnselen vertoont, blijft ook thuis.
We trachten bij het repeteren de ‘nodige’ afstand te houden.
Wij volgen de berichtgeving verder op de voet (bv. wat het rampenplan betreft, en wat dat -evt. voor ons- inhoudt). Raadpleeg nog enkele keren jouw mail, voor het geval er iets zou wijzigen, of….voor het geval 25 koorleden zouden antwoorden dat zij vanavond niet komen. Met 15 gaan we niet repeteren…
Als je niets meer verneemt, dan gaat de repetitie door.
Kijk terloops nog eens naar je mail.
Groetjes, en hopelijk tot straks,
Godfried
18.43 u., exact drie uur later:
Beste Acanti,
de spanning in ons land stijgt, met het (half) uur…. Ongetwijfeld volgen jullie het ook op de voet.
Ik voel me, in tegenstelling tot vanochtend (goed gerepeteerd met Terpander ;-)) en deze namiddag, toch genoodzaakt om de repetitie af te gelasten. Reeds een 11-tal koorleden meldden af in ‘corona-kader’, allicht zullen er nog een aantal zijn die mijn mail niet lazen, of niet antwoord(d)en.
We moeten ook niet ‘stoer’ willen doen, en ‘flink’ willen zijn: “Wij repeteren wèl”. Ik spiegel mij ook naar o.a. de universiteiten (colleges voor max. 50 pers, met een meter ertussen; wij zijn nu vanavond wel niet met 50, maar getallen doen er niet (meer) toe. Alle culturele evenementen worden afgelast, zelfs buitenactiviteiten van jeugdbewegingen. Ook liturgische bijeenkomsten (geen missen op zondag tot 3 april….?). Enz enz… (ocharme al die Johannes- en Matheuspassies (en andere concerten!), al die zangers en instrumentalisten zonder inkomen) Enz. enz.
Aldus lieve Acanti:
ik stel voor dat wij 2 weken (vandaag 12 maart, volgende donderdag 19 maart) niet repeteren, en intussen uiteraard de situatie opvolgen en evalueren. Ook de gezondheidstoestand van onze eigen leden. In het beste geval dus wel op 26 maart, dan hebben we nog een beetje ruimte om de Goede Week voor te bereiden (áls die al zal/zou doorgaan…!)
Ik ben ervan overtuigd dat jullie begrip hebben hiervoor, het is zeker ook een kwestie van ‘burgerzin’ en solidariteit, om ons uiterste best te doen om het virus te helpen indijken.
Met spijt in het hart, maar met goede moed,
Godfried
Gelezen? “Ik stel voor dat wij 2 weken niet repeteren”. We zijn intussen door de geschiedenis flink ingehaald.
Gelukkig hadden we in februari nog een heel fijne koor-’aangelegenheid’. Op zaterdag 8 februari nodigde Nathalie ons uit op haar verjaardagsfeest. Een bijzonder feest, want in een bijzondere en originele formule: eigenlijk een concert, door enerzijds het vermaarde kamermuziekensemble Oxalys, en anderzijds, jawel, Acantus.
Het was een gul onthaal daar in ‘De Gekke Haan’ te Kallo. Ja vrienden, het was in een andere, gekke tijd. Er waren veel mensen samen in een kleine ontvangstruimte, de mensen gaven elkaar toen nog een hand (!), stel je voor, en vermits de mensen allemaal in feeststemming waren, gaven ze elkaar zelfs 3 (drie!) zoenen. Mon Dieu, parbleu. We maakten kennis met Nathalies familie uit Frankrijk, velen nipten aan een welkomstdrankje. Een gonzende korf gezelligheid.
Vervolgens begaf iedereen zich naar de zaal. Hier stelde zich niet echt een probleem, want er was alleen maar enkele richting mogelijk. Oef. Er waren enkele mensen die de handen gingen wassen in de kleine toiletruimte, maar toch niet veel…
Nathalie verwelkomde haar gasten als een ervaren presentatrice. Met de charme van Hanne Decoutere (van hetzelfde bouwjaar, exact een maand eerder), het professionalisme van Annelies Van Herck, en de aanstekelijke glimlach en de blonde lokken van Goedele Wachters. En ook iets van Martine Tanghe? Euh… toch wel! De taalvaardigheid, de welbespraaktheid met naturelle flair. In twee talen. Donc: flair naturel.
Oxalys opende het feest met een prachtig concert. Er was zelfs een kleine quiz aan verbonden. Uit welk werk komt het gespeelde fragment? De winnaar werd op een fles champagne getrakteerd.
De musici blonken uit in virtuositeit, sonoriteit en samenspel. Ze zaten ongeveer 1,5 meter uit elkaar. Wel, opvallend toch, zonder mondkapje. Dat zou natuurlijk voor fluitist Toon Fret een probleem geweest zijn. Maar toen hadden mondmaskertjes nog niet veel zin, zegden zowel Marc Van Ranst als Maggie De Block. Maar ik vond wel dat die dwarsfluit veel respiratoire druppeltjes de zaal in blies, nog wel recht in onze richting. Een maand later was de lockdown daar. Iedereen in zijn kot! Toon toch!
Na het concert door Oxalys was er een kleine pauze. De mensen konden even de handen gaan wassen. Nu toch wel tweerichtingsverkeer door het smalle gangetje. En dan al die Fransen? Mochten die wel de grens over? Ja, juist, toen nog wel. Goed dat Nathalie niet op 18 maart verjaart!
Stoelen aan de kant, want Acantus komt eraan. We brachten een programma van een aantal lievelingsstukken van Nathalie. Natuurlijk ook iets Frans, en omdat het zo’n vrolijk vriendenfeest was, hing er ook wel wat amour in de lucht, Hymne à l’amour dus, met de jarige zelf aan de piano. Ontsmetten hoefde niet, want zij was de enige die het instrument bespeelde. Met een onuitgegeven triootje (bubbel à 3) brachten we voor onze Franco-Flamande Nathalie nog een verrassings-’actje’ uit de school van de Franco-Flamands, onze polyfonistentrots. Een stukje van Lassus: Bonjour mon coeur. Coeur en choeur, snap je? “Mon choeur Acantus, la chorale de mon coeur”. Ohlalala, c’est magnifi – que.
Na ons optreden volgde nog een genereuze receptie. Recepties en koffietafels na ceremoniële gebeurtenissen waren toen nog toegelaten. Stel je voor. Receptietafels met een diameter van ongeveer een meter, zorgden voor nét voldoende social distancing. (Haha, rood lijntje: mijn spellingschecker kent dit woord nog niet! Dat zal op mijn nieuwe, bestelde computer wel anders zijn.) Het was fijn om babbeltjes te slaan. ‘Lekker Hollands’ met de mama van Nathalie, die zag hoe gelukkig haar dochter was in en met haar choeur-coeur. Dan eens in de ene bubbel, dan eens in een andere, om het persiflerend met Herman Van Veen te zingen: “Regel van 4 bestond nog niet.”
Dankjewel Nathalie, om Acantus deel te laten uitmaken van jouw feest, om dat feest een prachtige en vooral originele vorm te geven, om ons zo gul en genereus te ontvangen.
Na het feest, zongen we nog vier donderdagen samen…. Toen besloot de heilige Corona dat het voor een tijdje welletjes was. En dat terwijl ze zelf maar 17 geworden is! Hoe durft ze. Haar eigenste lot was echter ook niet zo fortuinlijk, volgens professor Wiki:
Haar marteldood, die vermoedelijk verzonnen is, zou eruit bestaan dat ze aan twee met touwen neergebogen palmbomen werd vastgemaakt. De palmbomen werden vervolgens losgelaten waardoor ze in tweeën zou zijn gerukt.
‘Rats in twee dus’. Zoiets als Sinte Maarten, maar dan anders…
En, frappant:
Sint-Corona wordt voornamelijk aanbeden in Oostenrijk.
Was daar niet zo’n feestje bezig, in die bar in Ischl? Hierboven zie je ze hangen, aan de takken van de bomen. Woeha! (n)
Toen we nog dachten dat we eventjes niet meer mochten zingen, ontsproot het idee om een nieuwsbrief te maken, weliswaar zonder nieuws, maar het zou toch iets nieuws worden. Met het koorliedje ‘My wish for you’ werd een fotocollage meegestuurd met onze al dan niet zingende en luchtdirigerende selfies. Het werd een mooi ‘document’, een warme wens vanuit ons koor. Deze wens werd gretig gedeeld, kwam op TV Oost, en de Beverse cultuurraad plaatste ons ‘filmpje’ op de FB-pagina van Beveren WAKt, het online forum voor de Week van de Amateurkunsten. Wij ontvingen heel fijne reacties op Piets werkstukje.
Koorleden (en ikzelf) werkten ook mee aan enkele ‘digitale koorprojecten’ van Koen Vits en Eric Whitacre. Leuk…maar…wij snakken toch vooral naar ‘het echte werk’!
Godfried Van de Vyvere
