Wilfried Van de Velde
Periode van 2017 tot en met 2021
2017
Het jubileumjaar begon klassiek met de januari-activiteiten: receptie in het Klooster te Vrasene, een eerste repetitie en op 26 januari de jaarlijkse algemene vergadering, nu met verkiezing van een nieuw bestuur. Hugo Thierens werd verkozen tot voorzitter. Het bestuur bestond verder uit Ann Van Goethem (ondervoorzitter), Manu Cardon (secretaris) Mario Fierens (penningmeester), Dirk Praet en Rik Daghelet (techniek) en tenslotte Hilde Marijnissen en Nathalie Pons.
Ik mag niet vergeten vermelden dat we op de nieuwjaarsreceptie het afscheid vierden van Bert Mendonck, met wie we in de herfst nog een mooie wandeling maakten in ‘De Strooper’, het bos van De Klinge. Bert was een steunpilaar bij de bassen, reeds in de tijd van Snellings. Hij was ook humorist en regelmatig schrijver in het Akantje. Ook Paula werd bij de hulde betrokken. Vooral om voor haar te zorgen nam hij vervroegd afscheid. Edelmoedige echtgenoot als hij was.
Richard Willems, begaan met de historiek van de Heilige Martinus van Tours, had ontdekt dat aan deze heilige een mis was opgedragen. Damijan Močnik, een jonge Sloveense componist componeerde dit werk, maar op vraag van Godfried werd hiervan voor Acantus een Latijnse versie geschreven. Tijdens de Paaswake voerden we dit werk voor het eerst uit! Er was nogal wat volk opgetrommeld voor deze première. Het werd een indrukwekkende viering met pauken en trompetgeschal.
Op 23 april namen we deel aan het Korenfestival Vlaanderen, wedstrijd in Kontich. Heel wat bekende koren als Musica Nova uit Boom en Terpander deden mee. We behaalden ‘grote onderscheiding’ met 82 % der punten. Een nogal koude bedoening.
Zondag 21 mei was de repetitiedag volledig gewijd aan Bach en op 4 juni, met Pinksteren, voerden we de mis van Močnik nog eens uit, inclusief met Kyrie nu, en op 10 juni zongen we te Moerzeke in open lucht de mis van Haydn als herdenkingsviering van priester Poppe, met Johan de Lombaert als pianist.
Van 30 juni tot 4 juli brachten we een tegenbezoek aan The Manchester Corale. Het vertrek vrijdagavond in Zaventem had nogal wat voeten in de aarde. Vliegtuig overboekt, moest iemand in het Sheratonhotel blijven overnachten? Ann moesten we achterlaten, ze raakte haar portefeuille kwijt, gelukkig werd die later dan weer teruggevonden. Alarm in Manchester Airport. Gates afgesloten. Tot aan de terugreis waren er nogal wat onaangename reisperikelen.
De sfeer ging crescendo op 1 juli in het hotel Premier Inn Manchester Salford Centre met een warm welkom door The Manchester Corale. De geleide wandeling door het centrum was tof en ‘s avonds concerteerden we samen met The Manchester Corale in St. Ann’s Church, in aanwezigheid van de Lord Mayor.
Zondag 2 juli een muzikale misviering met de twee koren in Hidden Gem Church. We zongen de mis van Moçnik en er was een voorbeeldige samenzang door de beide koren. Tijdens de lunch daarna werd er vol emotie gespeecht en kreeg Tebe Poem een sterke uitvoering. ‘s Avonds dineerden we gezamenlijk in een Italiaans restaurant nabij het hotel. Maandag 3 juli daguitstap naar Chatsworth House met geleid bezoek aan de tuinen. ‘s Avonds nog ‘hotpot dinner’ met bierproeverij.
Het was een gezellige afsluiter van een geslaagde reis met zeer goede contacten met de vrienden van The Manchester Chorale. Dinsdag 4 juli was er wat vrije tijd voor inkopen en werden Koen Mols, Klaartje Schatteman, Frie Van Rossen en Nathalie Pons gedoopt.
Het vertrek in de luchthaven was minder leuk met alarm, evacuatie of niet, mensen kwijt. Andrea en Hugo mochten een nachtje langer in Manchester blijven. Het hoort er allemaal (beter niet) bij! Toch een pluim voor Manu die met haar team heel wat werk gestoken had in de voorbereiding.
Er was niet veel vakantie voor het koor dit jaar. We zongen op 15 augustus in de kerk van Melsele voor Moederdag (regenweer) en eind augustus werd de Beverse Markt weer ingepalmd voor een zonnige hemel met ‘Jim Henderson’, the Manchester Rambler, als onverwachte eregast. De 29ste hemel was eens te meer een groot succes.
In ons ‘luxeverblijf’ -lees abdij van Drongen- legden we op 30 september en 1 oktober de laatste hand aan de voorbereiding van onze jubileumconcerten van 16 en 17 december. Het Weihnachtsoratorium van Bach. Wat een affiche!!
Onverwacht uit die hoek, maar toch fijn en gepast, nodigde deken Etienne ons uit op een jubileumreceptie, op vrijdag 6 oktober in zaal Olympia. Een unieke gelegenheid om de voorbeeldige samenwerking tussen koor, deken en parochie in de kijker te stellen. Ook een hulde aan Godfried voor zijn 35 jaar als dirigent van Sint-Martinus en Acantus. Toespraken alom. Wilfried maakte er zelfs een liedje over dat door de vele koorleden perfect werd meegezongen.
De jubileumuitgave van het Akantje (30° jaargang nr. 1) wijdde er heel wat aandacht aan. Het feesten ging verder op 11 november in zaal Olympia met de alten in chique outfit.
Het grootste feest zou echter nog komen met twee magistrale uitvoeringen voor twee volle kerken te Haasdonk van het Weihnachtsoratorium van Bach. Solisten waren Liesbeth Devos, Jan Wouters, Peter Gijsbertsen en Lieven Termont, het orkest: ensemble a, het koor Acantus, dit alles onder de kundige leiding van Godfried Van de Vyvere. Eén van de grootste prestaties in de annalen van het koor! En toen werd het weerom Kerstmis.
2018
Na zo’n prestatie is het wel even op adem komen voor het koor, maar toch is er weerom heel wat gepland. Het paasrepertoire wordt opgefrist met een nieuw Ubi Caritas. Ook Tristis est anima mea van Giovanni Groce herinneren we ons nog, maar de mis van de Boeck is een blijver en ook Freddy Aps met zijn trompetgeschal en de pauken bij het Alleluia.
Marita Van Damme nam afscheid van het koor. Een ‘ouwe getrouwe’, samen met haar Etienne nijvere werkers in den hemel. De alten schreven een mooi lied voor haar. Droevig nieuws is ook nooit ver weg. Bernadette Bosman, dochter van Mieke en Marc heeft haar lange strijd moeten opgeven. We zongen voor haar en de familie een passende verrijzenisliturgie.
Inmiddels werd er gerepeteerd voor ons optreden op 28 juni in de Dom van Keulen. Jan Vancauwenberghe zou ons door dit weekend gidsen. Grote deelname met 44 zangers, 14 B-leden, de erevoorzitter en zijn echtgenote, Hera en Godfried.
Na een rondleiding met gids in de Dom, brachten we een verzorgd optreden tijdens het Mittagsgebet. We lunchten aan de oever van de Rijn en bezochten het Ludwig Museum of het Wallraf-Richartz. ‘s Avonds was het zalig tafelen in de ‘Twaalf Apostelen’.
Zondag 29 juni zongen we de mis in Sankt Maria im Kapitol. Weinig publiek, maar onder meer een geslaagde repetitie van Lord, make me an instrument of Thy peace, werkje dat we op 8 september in Laken zouden zingen voor koninklijk gezelschap. Dan per boot naar het Bootshaus waar drie nieuwe leden gedoopt werden: Ingeborg de Meulemeester, Nathalie Thyssen en Isabelle Coppejans en we zongen ook voor Rik en Jeannine. Een zeer geslaagd weekend!
Na een zonnige viering op de bedevaartweide van Gaverland met zo’n 500 aanwezigen, vergastten Martine en Bea ons op een ‘drink’ voor hun ‘samen 70 jaar alt’. Feestje ergens aan het water, bij Tielrode veer. Maar ook De Hemel jubileerde met zijn 30ste editie. En er werd wat gefeest!
Veel volk, veel drank, flink gezongen met Kalinka als sfeerschepper. Ook Fio en onze dirigent waren weer op dreef: Bev’ren das heel ons leven klonk het over de Grote Markt.
Hoe is het mogelijk, ons koor werd uitverkoren om op 8 september in de Eglise Notre-Dame de Laeken een eucharistie op te luisteren ter nagedachtenis van de 25ste verjaardag van het overlijden van Koning Boudewijn. Monseigneur Dirk Smet uit Haasdonk kent ons koor natuurlijk en deed de aanbeveling bij de koninklijke monseigneur Cosijns.
En zo trok onze bus met 47 zangers en Hera en vier medereizigers naar Brussel. Monseigneur De Kesel, vriend van onze dokter Luc, ging voor. We zongen voortreffelijk voor koning en koningin. Ook mochten we in de krypte Tebe Poem aanheffen. Toch een pakkend moment.
Toen de bus in Beveren aankwam, was er een korte afscheidsviering voor Marc Oosterlinck, eventjes in buitenlucht aan het station. Marc had m.i. beter verdiend, maar de bassen hadden toch een liedje en er waren lovende woorden van dirigent en voorzitter. Een mooie carrière en hopelijk gaat het verder goed met zijn gezondheid.
Begin september namen we afscheid van Maria Heyndrickx, moeder van Martine en schoonmoeder van Godfried.
We namen ook deel aan de finale van ‘Levensloop’ op het Atletiekplein.
Het koorweekend in Drongen werd vooral gewijd aan de voorbereiding van het Requiem van Duruflé, dat we op 9 en 10 november in Haasdonk zouden uitvoeren.
Vooraf, op 13 oktober, had de B-ploeg ons nog naar hun ‘Love boat’ gelokt, die ergens op Sint-Anneke aangemeerd lag. Een origineel feest, door Helga, Gerda, Herman en andere matrozen te water gelaten.
Terug naar Duruflé, een tweede kennismaking voor sommige koorleden. Nu in het kader van ‘100 jaar einde van de Groote Oorlog’. In Flanders Fields blijven immers de papavers rood, om Van Wilderode te citeren. Er werd niet enkel gezongen, maar er werden pakkende teksten voorgelezen uit de dagboeken van vuurkruiser Jan Marijnissen en van Alphonse Vancauwenberghe, familie van Hilde en Jan. Intense momenten bij het zingen van Hear my prayer, o Lord van Van Hulse en In Flanders Fields. Ook het Te Velde weergalmde schrijnend scherp doorheen het kerkgewelf.
Na de pauze het aangekondigde Requiem door Acantus, met Hera Wyckers aan het orgel. Solopartijen als altijd kunstig ingevuld door Inez Carsauw, Joris Stroobants, Marc Goris (trompet). Pierre Callens bracht de bijhorende teksten. Een prachtig project met mooi drukwerk en mooi decorwerk van de Vier Seizoenen. Op 16 december, ter gelegenheid van de kerstmarkt in Melsele, bracht het koor driemaal sfeervolle kerstliederen in de Onze-Lieve-Vrouwkerk.
En dan was het weer kerstnacht met de mis van De Boeck en jenever nadien.
2019
Op 5 januari werd verzamelen geblazen voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie te Vrasene en de eerste repetitie op 10 januari met aanpak van een nieuw stuk repertoire: de Marienmesse van Alfred Bamer, die reeds op het programma stond op de eerstvolgende Witte Donderdag en de Paaswake. Ook Ubi Caritas en Northern Lights, beide van Ola Gjeilo, en Bogoroditse Dyevo van Rachmaninov vereisten muzikale aandacht.
Het koraal van Bach O große Lieb sloot aan in het ‘Hofke van Olijven’ en met Christ the Lord has risen besloten we een mooie Paaswake.
Er restten slechts twee repetities vooraleer we op 4 mei met de bus van Lauwers naar Aarschot trokken. Een wat koude lentedag en een triestig inzinglokaaltje. Ook het zaaltje van het college waar we ons eerste optreden voor Aarschot Volkoren zouden doen, was niet veel beter. Toch zongen we goed. Het was de eerste uitvoering van Bogoritse en Northern lights. Tijdens ons tweede concert in de statige Onze-Lieve-Vrouwekerk was er wel meer volk met positieve reacties nadien. Inmiddels hadden groepjes koorleden zich doorheen het centrum van het provinciestadje verspreid op zoek naar een warm kopje koffie of thee. De regenbuien vielen neer! Zou het slotconcert al of niet in open lucht plaatsvinden? Toch dus. Een mooie organisatie, dat wel, maar ze had beter weer verdiend. Toch een Happy Feeling zoals we zongen op de receptie naderhand.
Eerst werd Godfried nog gekroond voor zijn 60ste verjaardag, maar daarna, op 29 en 30 juni, trok het koor op cultureel en muzikaal weekend naar Utrecht. Richard Willems en zijn passie voor de Sint-Martinusroutes zullen daar wel voor veel tussen gezeten hebben. Hoe dan ook, het weer was zonnig en het programma vol afwisseling: historische stadswandeling, ontvangst door de schepen. In de Sint-Aloysiuskerk presenteerden we met Fio een mooi gevarieerd programma met onze nieuwe nummers en enkele ‘oldies’ als Cantique en Irish Blessing. Erg gesmaakt door een publiek dat zowat uit alle windstreken kwam. Wat cultuur opsnuiven in het Speelklokmuseum en dineren in restaurant Vlonders. Dan met Lauwers naar huis en vakantie!
Op 8 augustus hernamen we de repetities. De Mariaviering viel bijna in het water en dan is de kerk een veilige haven.
De Hemel eind augustus veranderde in een Café Méditerranée met veel samenzang.
Dit jaar zou het repetitieweekend in Drongen reeds op 15 en 16 september plaatsvinden, want er was een Balkan Express met Ishtar in aantocht, op 5 en 6 oktober in het Cultureel Centrum Ter Vesten.
Wat een verfrissende muzikale expressie! Weemoedig, dan weer opzwepend, een boeket van prettige deuntjes. En Acantus samen met Ishtar: symbiose!
Er waren ook mooie lichteffecten, geprojecteerde foto’s, een totaalspektakel dat door het publiek erg gesmaakt werd.
Op 19 oktober troonden Koen Mols en Jan Cerfontaine ons mee naar Mechelen, zijn brouwerij en andere bezienswaardigheden. Bassenfeest met méér dan één ‘ad fundum’.
Op 27 oktober mochten we de slotviering zingen van de zgn. Muzikale Hoogdagen in Nieuwkerken, een initiatief van Werner Fouqaert. Historisch omdat in 1993 het Sint-Martinuskoor destijds deze cyclus had mogen openen. We waren verder weer present in de missen van Allerheiligen en voor Axis.
De samenwerking met het Ishtar van Michel Van Gheluwe liep perfect en resulteerde in Europa viert kerst, met concerten op 13 december in de kerk van Kallo en op 22 december in de kerk van Veldegem, thuishaven van Ishtar.
In Kallo zou Juanita De Decker haar laatste concert zingen met ons koor: ze verdiende bloemen na een schitterende carrière bij het Sint-Martinuskoor en Acantus. In het februarinummer, 32ste jaargang nr. 1 van het Akantje schreef zij een mooi relaas over 55 jaar kooractiviteit. Proficiat!
En dan was er weerom de nachtmis.
2020
Het jaar zou nog normaal beginnen met een receptie in Vrasene en het afscheid van Juanita, Annelies Herremans en Marja van Kooten. De groep Amuze zorgde voor een mooie omkadering.
Zondag 12 januari was er onze ‘kick-off’ koordag, gewijd aan het repertoire voor de World Choir Games en op 23 januari werd het bestuur tijdens de algemene vergadering in haar geheel herbevestigd (Katrien Deckers had inmiddels Ann vervangen).
Op 8 februari nodigde Nathalie Pons ons uit op haar verjaardagsfeest in ‘De Gekke Haan’ te Kallo. Het werd een bijzonder feestje met vooral heel wat muzikale optredens van Acantus zelf en van het gerenommeerde kamerorkest Oxalys.
Maar er werd volop uitgekeken naar onze deelname aan de World Choir Games van 5 – 15 juli, 540 koren uit 69 landen zouden aan de wedstrijd deelnemen, in Gent en in Antwerpen. Acantus schreef in en zou uitkomen in de categorieën Gemengd Koor en Musica sacra a capella. Wat een vooruitzicht!
Een pandemie zou deze grootse plannen verhinderen. Er volgde een periode van ‘welles-nietes’. Kunnen de repetities veilig plaatsvinden? Hebben we nog wel de toelating om verder samen te zingen? Twijfel alom en het bestuur in hoog beraad. We waren reeds begonnen met het instuderen van Listen, de Offical Song van de WCG, gecomponeerd door Kurt Bikkembergs. Godfried, in twijfel, zocht steun, maar gelastte de repetities van 12 en 19 wijselijk af. Helaas, er zouden er nog meer volgen. Enkele koorleden (en ook Godfried) werkten mee aan een digitaal koorproject van Koen Vits en één van Eric Whitacre, maar we snakten allen naar het echte werk!
Er moest zoveel geschoven en/of afgelast worden, zoals ons koorweekend in Bed Muzet te Lier in oktober. En zouden we de prestigieuze jubileumviering van 75 jaar Piet Stautkring in maart 21 toch kunnen voorbereiden? Niet dus! Er viel zoveel weg. Ook onze deelname aan de World Games annuleerden we wegens geen mogelijkheid om dit ernstig voor te bereiden. Het Oostenrijkse koor Ton in Ton mocht evenmin komen in juni. Zelfs de kerken sloten hun deuren, behalve voor een begrafenismisje voor 12 familieleden. Ook uit die hoek droevig nieuws: Paula Rijckaert, eega van Bert Mendonck overleed in alle stilte op 18 mei.
Het bestuur deed alle moeite om contact te onderhouden met en onder de koorleden, via streaming dan maar. Wie was tijdig naar de kapper geweest?
Het afscheid van pastoor-moderator Etienne verliep in mineur. Wie werd de nieuwe pastoor? Zoveel vragen, zoveel twijfels. De drang om toch weer samen te kunnen zingen was enorm groot! Van oktober 2020 tot juni 2021 hebben we niet meer gezongen!
Er kwam een lichtje in de duisternis toen we in Sint-Jan-Evangelist met mondmasker en mits 1,5 meter afstand van elkaar met een dirigent achter plexiglas en met micro toch herbegonnen. 2021 was een jaar van overleven. We haalden moedig het einde en keken uit naar 2022: ons albasten jubileum. 75 jaar Sint-Martinuskoor en Acantus!
2021
Het Akantje bleef ons verbinden. Wilfried was begonnen met de historiek te schrijven van dit koor. Maar er waren nog grotere plannen. Godfried, Gerd, Piet en Wilfried vormden samen het redactieteam voor een heus boek over dit koor. Wat een opdracht. Bovendien werd het voorzien van tientallen foto’s en werd een cd toegevoegd met 23 toppers uit ons repertoire. De eerste werksessies verliepen noodzakelijkerwijs digitaal. Het resultaat mag er wezen.
En dan mocht het weer. Na de Hemel die er ook niet was, kwam eindelijk de verlossende repetitie zonder mondmasker en dat werd gevierd met een glaasje bubbels.
De sopranen zagen de kans schoon om de uitgestelde versie van hun feest nu eindelijk op 4 september te laten plaatsvinden, op het erf van Gilbert Cant. Een wandeling in en om Haasdonk en de afscheidsviering voor Mieke Bosman en Nicole De Laet, de groep Amuz zorgde weer voor de spetterende animatie. Singing all together en ook geschenken voor deze twee grote dames uit het koor. Een echte foodtruck toverde ook nog stevige burgers te voorschijn.
We konden deze rampperiode toch zingend afsluiten met eindelijk weer repetities in onze academiezaal. We herhaalden Flor Peeters in het vooruitzicht van Kerstmis en werkjes in het vooruitzicht van het Jubileumjaar. Turot, Fascinating Rhythm, Listen werden ingeoefend.
Toen kwam plots pastoor Patrick De Baets op de proppen met zijn aanstellingsviering op 16 december. Samen met alle beschikbare koren uit de grote Beverse parochie werd het een zinvolle viering met hoop op een goede samenwerking met deze vriendelijke pastoor, die we dan toch konden overhalen om de nachtmis met ons te vieren. Hij was daar naderhand zeer tevreden over!
En dan kwam ons jubileumjaar 2022 eraan.
Ik sluit dus hier mijn historiek van 75 jaar Sint-Martinuskoor/Acantus af. Ik beken dat ik er heel wat werk aan gehad heb. Ik ben zeker dat ik niet alles kon vermelden en verontschuldig me bij diegenen die ik te weinig eer heb aangedaan. Het was onbewust en zeker niet met opzet. Toch hoop ik stil dat sommigen deze Akantjes gaan bewaren of opslaan.