Godfried Van de Vyvere
Aan Gerd.
Ik brouwde daarstraks mijn verhaaltje rond de drie koningen of de drie wijzen, elk met hun eigen kroontje.
Welnu, ik heb nog een kroontje over, voor… een vierde wijze, voor Gerd.
Ik ken Gerd van mijn eerste werkdag bij ons koor, bijna 42 jaar geleden. Zij was toen óók nog een twintiger, met vurige ogen, wild golvende haren, grote glimmende ronde oorringen.
Gerd wilde al snel met die jonge dirigent en haar goede vriend Jonas meewerken aan de nieuwe boost die het koor toen nodig had.
Zij werd bestuurslid, al even fel, vurig en wild, of laten we zeggen op zijn minst temperamentvol. Zij sprong in de bres, zij hielp overtuigen, zij duwde aan menige kar, zij deed ons terugkomen op twijfelachtige of voor haar ‘onjuiste’ beslissingen, soms tot wanhoop van menig (oud-) voorzitter.
Zij schreef brieven en legde contacten, zij vertaalde, zij stond mee aan de wieg van het Akantje, toen nog San Martinootje ten tijde van het Sint-Martinuskoor, zij volgde koorweken in binnen- maar vooral buitenland, zoals de vele Europa Cantat-edities, waar zij dan weer internationale contacten legde, onder meer voor onze reizen naar Slovenië en Denemarken. Van die koorweken bracht zij dan voor mij partituren en zangbundels mee waaruit ik heel veel heb kunnen putten voor al mijn koorwerk.
Gerd was er ook altijd bij toen we naar de internationale koorwedstrijd in Maasmechelen trokken, aanvankelijk met een uitgebreid koorgezelschap, later vaak samen met erevoorzitter Jonas en Ivonne en mezelf. We hadden intussen ons vaste restaurantje, in Maasmechelen, Puccini. Gerd werd betrokken bij de koorfederatie Koor&Stem en tot op vandaag is zij nog een van de drijvende en meewerkende krachten bij de a capella koorcyclus Koorlink.
Dit is misschien zelfs maar ‘een greep’ uit het vele dat Gerd voor ons koor heeft verricht en betekend. In het bijzonder wil ik toch het Akantje even opnieuw aanhalen, waarvan zij samen met Piet de eindredactie verrichtte gedurende zovele jaren. Zij smeekte om artikels, zat achter onze veren, maakte ons attent op de deadline, wierp een kritische blik op de teksten en sleep bij waar wenselijk of nodig. Kroon op dat redactionele werk was misschien wel haar functie als eindredactrice van ons jubileumboek, haar ‘opus magnum’ voor Acantus, met welk schitterend resultaat.
Gerd, je wordt vanavond meer dan terecht in de bloemetjes gezet. Ik voeg er de mijne hier graag aan toe, omdat we, naast het samen musiceren, ook zoveel hebben
samengewerkt,
tegengewerkt,
ingewerkt,
uitgewerkt,
opgewerkt,
afgewerkt,
bijgewerkt,
verwerkt
’s nachts gewerkt
vooral… gewerkt
en soms ook overwerkt…
Kortom, om je van harte te bedanken voor al wat je gedaan en betekend hebt voor het koor en voor mezelf.
Van harte grote dank.