Godfried Van de Vyvere
Wat Was.
November… en dus zal het alweer gauw Kerstmis zijn. Eerst feesten we nog samen met de tenoren op de échte ‘oer’-feestdag van ons koor, Sint-Martinus, 11 november. We sluiten 2023 af met de Kerst-middernachtmis. Zo eindigde de vorige ‘wat komt…’.
Inderdaad, op 11 november was er het jaarlijkse koorfeest, dit keer in de goede handen van de tenorpartij. Goede organisatoren met ervaring en goede liedjesmakers.
Een grote groep Acanti verscheen monter aan de Scaldiana, de ene al meer in wandel-‘uniform’ dan de andere. Als een ervaren gids leidde Wilfried ons door de polders, velden, weiden en meersen, om en rond het fort van Steendorp. Aan het Natuurhuis werden we door Chris getrakteerd op ‘een neutje’. De duisternis kwam stilaan opdoemen, er werd al eens door de modder naar beneden geroetsjt, maar we kwamen veilig en wel weer aan de Scaldiana voor de avonddis.
Na het obligate welkomstdrankje diste de tenorpartij een leuke show op, allemaal Sinte-Maartens, zonder paard weliswaar, waarvan er eentje met succes de historische ‘rats-in-twee’-beweging opvoerde, ter nagedachtenis van de Hongaars-Romeinse legioensoldaat die later bisschop werd en over wie veel eeuwen later Damijan Močnik een mis componeerde die via de wereldberoemde Sint-Maartenspecialist Richard Willems door Acantus ‘oer-opgevoerd’ werd in de Latijnse versie. De feestdis was lekker, de bediening opvallend vlot en snel, de sfeer opperbest.
Er werd ook nog samen gezongen, waarna nog een kort gastoptreden volgde van de burgemeester-met-de-baard, die zich afvroeg wat die Beverenaars in Steendorp kwamen zoeken en die meteen de gelegenheid aangreep om een voorstel te lanceren voor de naam van de nieuwe fusiegemeente Beveren-Kruibeke-Zwijndrecht. Als een burgemeester een micro in zijn pollen krijgt…! De Nert gewijs werd het ‘Liefstegem’. De knuffelburgemeester trapt daarbij overtreffend over het reeds bestaande Lievegem. Eerlijk, dan vind ik de suggestie van de pastoor voor Sint-Maarten een beter idee, zeker als buurgemeente van Sint-Niklaas. Hahaha. Sint-Niklaas die deelde zijn mantel niet met die arme, halfnaakte asielzoeker aan de poort van ’t klein kasteeltje, hoor. Cadeaukes uitdelen ja, daar heeft hij wel succes mee, met die business. Enfin, een zeer geslaagd koorfeest met dank aan de tenorpartij, die de wisselbeker nog rats door roetsjte aan de altpartij. Alten, kameraden?
Intussen waren wij al kerstmuziekjes aan het repeteren, enkele delen uit de mis van Ferenc Farkas, en wat nieuw koorwerk. Door een misverstand of miscommunicatie aan beide zijden misten we ons openingsoptreden voor het kerstgala van Bloemen De Vier Seizoenen, of ‘Erna in de Scala’. Maar daar had Erna snel iets op gevonden. Kom dan erna, tijdens het Warmste Week Café, met een optreden voor het goede doel. Dat was een goed idee. Naast ons nachtmisrepertoire rakelden we in een mum van tijd nog een tiental internationale kerstliederen bijeen uit ons repertoire, aangevuld met instrumentale solisten uit eigen rangen. Zo kwamen we aan een fraai programma van een uur, een gezellig kerstconcert voor de goede doelen van Erna en echtgenoot en de Orde van het Pilorijn. Stampvolle Scala, gezellig met hapjes en drankjes, wel op een hoopje gedrongen en met te weinig licht maar toch best goed gezongen, met een extra applaus voor onze violisten Frie, Katrien, Daan en pianiste Nathalie. Een roos, een glaasje en veel waardering waren ons deel. Bovendien was dit een goede extra repetitie voor de middernachtmis.
Ondanks een aantal aanvankelijke alarmsignalen, kwamen er voor de nachtmis toch veel koorleden opdagen. Er zijn nog zekerheden (?) in het leven, al hing ‘de’ nachtmis aanvankelijk aan een zijden draadje toen de pasbenoemde pastoor zei dat hij ’s nachts liever slaapt dan een mis te doen. Maar kijk, het koor wou komen en er komt nog altijd volk naartoe, dus zingen we nog steeds in de kerstnacht. Zelf heb ik het nóóit anders gekend.
Het inzingen in de sacristie verliep minder chaotisch dan eerdere kerstnachten, dat liet al het beste vermoeden. En inderdaad, ook het ‘voorprogrammaatje’ met dit jaar uitsluitend Vlaamse kerstmuziek verliep netjes en verzorgd. De nieuwe mis van Farkas kreeg een mooi Kyrie, Sanctus en Benedictus. Quelle est cette odeur is nog zo eens een romantisch kerstlied, en met Hark the Herald Angels sloten we de nacht briljant af met een stralende hoge sol als lichtende ster boven de stal. We werden traditioneel nog vergast op ‘een neutje’ als soelaas voor het nachtwerk. Omdat het nachtwerk goed verlopen was, smaakte zelfs de pure jenever zoet. En dus naar nog 😉 eentje).
De mis van Allerheiligen, het koorfeest, het Warmste Week optreden en de middernachtmis: best een fijn muzikaal eindejaar! Bravo allen.
Het nieuwe (koor-)jaar werd ingezet met de nieuwjaarsreceptie. Veel aanwezigen in opperbest humeur, veel ‘vrienden van Acantus’ ook, gewaardeerde speeches (dankjewel), evenzeer gewaardeerde hapjes en drankjes. (By the way: net zoals de middernachtmis, cfr. supra, blijkt ook ceremoniemeester Erik Beck een constante in mijn reeds lange leven, te beginnen met onze afkomst uit dezelfde gemeente. Waar ik ga langs Vlaamse wegen, kom ik Erik Beck wel tegen.)
Bijzonder aan deze receptie was het afscheid van Gerd Wenmeekers. Zij werd thuis opgehaald, inclusief een glaasje champagne, en trad vervolgens de zaal binnen tussen een erehaag van applaudisserende koorleden. Een ‘entrée’ met stijl. Gerd kreeg de aandacht en de waardering die zij verdient in de speech van de dirigent. Namens het koor, de sopraanpartij en de redactie van het Akantje volgden nog mooie geschenken. Onze ‘culturele subgroep’ Amuse maakte het feest compleet met een prachtig optreden, in de Franse kleuren al verwijzend naar de koorreis, met knappe liedjes en toepasselijke teksten. Voor Gerd bijgestaan door alle sopranen. Goed gedaan. Héél goed gedaan! Deze avond was een feest!
Wat komt.
Hoho! Na flink wat hersenspinsels, hersenblokkades, nachtmerries, spierpijnen, partituurzoekwerk, telefoons, zoommeetings, financiële struikelblokken en spannende onderhandelingen (vroeger heette deze periode kerstvakantie), staat het komende jaar 2024 in de steigers.
Grote ankerpunten: de Paasvieringen met koperkwintet Brassery en organist Erwin Van Bogaert, de reis naar Normandië, en het eindejaarsproject Dido and Aeneas, de opera van Henry Purcell.
Het kostte heel wat zoekwerk naar muziek die we samen met het koperensemble zouden kunnen brengen. Het moest allemaal wat ‘passen’, zowel muzikaal als financieel als qua duurtijd (de delen van de beoogde mis van Joseph Jongen zijn té lang en dus niet echt liturgisch geschikt). We vonden uiteindelijk de oplossing in de bewerking van de mis van Farkas voor koor en koperensemble, deels gebaseerd op de bestaande versie voor strijkensemble. Met kopers heb je ‘de klank van Pasen’. De mis in Carolus Borromeus zal, na een voorprogramma, starten met een korte fanfare (Monteverdi) bij het begin van de stoet van de koorheren en de priesters, met aansluitend onze Christ the lord is risen today. Aan het eind van de mis wordt het Alleluia van Handel begeleid door zowel het orgel als het koperkwintet.
Tijdens de Paaswake, zaterdag in Beveren zal het programma iets anders zijn, gezien de lange woorddienst. De kopers zullen een ‘fanfare’ spelen tijdens de thuiskomst van de klokken, met aansluitend het Gloria van Farkas. En dan zijn we vertrokken. Ook hier natuurlijk afsluiten met Handel door koor, kopers en orgel. Het worden ongetwijfeld feestelijke vieringen!
Voor de reis naar Normandië kijken we uit naar de info van Nathalie en de intussen opgestarte werkgroep. Het worden ongetwijfeld weer van die heerlijk gezellige koordagen met toch ook een muzikaal aspect met het opluisteren van een misviering. Remember Eisenstadt, in de Bergkirche of Haydnkirche, met Fio aan het Haydnorgel.
Intussen zullen we al een heel eind zijn opgeschoten met het instuderen van Dido and Aeneas. Een struis project. Het orkest ligt reeds vast, het Euterpe Baroque Consort onder leiding van Bart Rodyns. Dit orkest speelde met ons in 2013 het concert ‘La notte di natale’ met daarin onder andere het Gloria van Vivaldi en het Magnificat van Durante. Wat de solisten betreft zou ik opteren voor de ‘jongere lichting’. Zo zal Mieke Dhondt de rol van koningin Dido vertolken. Er moeten nog enkele elementen worden doorgelicht en opgelost. Kunnen we dit werk opvoeren in de Onze-Lieve-Vrouwekerk aan het Congoken? Hoever gaan we scenisch te werk? Met een regisseur? Nog boeiende uitdagingen te gaan dus.
Brassery, Carolus Borromeus en Paaswake, Normandië, den Hemel, Dido and Aeneas: laat 2024 maar komen! Wij zullen ons laten horen!