Fio Van Steenlandt en Rine Heyrman
Als (een deel van) ondergetekende het concertje in Utrecht van enkele jaren geleden buiten beschouwing laat, dan was dit mijn eerste buitenlandse concert met Acantus na Lille in 2004. De vraag van Godfried om nog eens op-en-aan te vliegen werd dan ook onmiddellijk positief beantwoord. Ook Rine (het andere deel van ondergetekende) zag dit meteen zitten.
Vooreerst en vooral: het is steeds thuiskomen bij Acantus. Zelfs na jaren afwezigheid. Vandaar dat het weerzien op de luchthaven in Zaventem in alle vroegte bijzonder aangenaam was. Een korte vlucht later zetten we voet op Weense bodem. Als fervente Schweizgänger voor ons onbekend terrein.
25 jaar na haar vraag om iets over orgels te schrijven, vroeg Gerd om een indruk te schrijven over de dag in Wenen. Dat beloofde artikel over orgels komt er – wellicht, misschien – ook nog aan. Bij deze…
Wat valt op? Een bijzonder nette stad. Proper, goed onderhouden en dat geldt ook voor de gebouwen in de stad. Het bezoek aan de Staatsoper was een pareltje. Ons viel vooral de inrichting van bepaalde zalen en foyer op. Gedurfd en zelfs een tikje excentriek, maar met oog en respect voor de authentieke elementen. Onze gids had snel door dat Acantus een koor betrof wat leidde tot een eenmalig optreden in de grote concertzaal. Bij B-koor en toehoorders brak een verdiend applaus uit. Weer een vinkje erbij.
Tijd om een middagmaal te gebruiken. We kozen voor een plaats in Gods lommer en dat mag je letterlijk nemen. In de schaduw van de Stephansdom was een tafeltje vrij. Met Godfried en Martine als aangenaam gezelschap. Sta me toe, beste lezer, om even af te glijden naar het feit dat Godfried in 1986 mijn mentor was toen ik als 18-jarige organist startte aan de Sint-Martinuskerk. Nadien evolueerde dit naar een fijne vriendschap met uw dirigent als getuige bij ons huwelijk in 2006. Muzikaal volstond een halve knipoog of een snel teken om volledig mee te zijn. Sommige zaken zijn onder een sluier van herinnering verdwenen, maar dat we zelden samen iets gegeten hebben… tot die vaststelling kwamen we die middag in Wenen.
In de namiddag ging onze voorkeur uit naar een bezoek aan het Mozarthaus. Vertrekkende vanop de derde verdieping en gewapend met een digitale gids ontdekten we dat dit het meest elegante (en duurste) huis was waar Mozart ooit heeft gewoond. Meer bepaald in de periode 1784 – 1787. Onder andere ‘Le Nozze di Figaro’ kende hier zijn ontstaan. Hoewel er nog weinig originele pronkstukken aanwezig waren, heeft men deze woning op interessante wijze ingericht. Er was wat inleving voor nodig, maar met zelfs hedendaagse kunstwerken werd een voorstelling geschetst over de inrichting uit die tijd. Qua authenticiteit beperkt, qua insteek een goede vondst.
Vervolgens hebben we een wandeling gemaakt die ons leidde langs de Hofburg met Schweizertor. (Een stukje renaissance in Wenen.) Daarnaast de Volksgarten en het Stadhuis. Het Uhrenmuseum en nog enkele kerken zijn to do’s voor een volgende keer. Weerom viel ons de netheid van de stad op en vooral de quasi perfect onderhouden gebouwen.
’s Avonds was het tijd voor een welgekome maaltijd in fijn gezelschap. Fijn gezelschap, melig? Absoluut niet! Het blijf een feit dat Acantus een gastvrij koor is. En een koor is de som van zijn leden. Voor ons ook een meerwaarde om de nieuwe koorleden te leren kennen.
Ik overschrijd mijn toegewezen opdracht als ik toch nog een woordje extra schrijf over de volgende dag. Twee concertjes waarbij ik het ‘Haydnorgel’ ook mag aanvinken op het uitgebreide lijstje van beroemde orgels. U dient te weten, waarde lezer, dat het ongebreidelde ego van organisten vaak leidt tot ‘lijstjes’ van bespeelde orgels. Helaas voor anderen staan Parijs en Rome op mijn lijstje. Ik blijf Acantus eeuwig dankbaar.
Meestal bereid ik zo’n trip voor door vooraf langs te gaan en de orgels te leren kennen. Door werk en tijdsgebrek was dit niet mogelijk, maar het orgel liet zich zeer snel ontdekken. Prachtige klank die zich quasi automatisch mengt met het aanwezig koor. Als koor mochten jullie er weer staan.
Idem dito voor het concert ’s avonds. De digitale piano deed jullie niet alle eer aan die jullie verdienden, maar het mocht gehoord worden. De samenwerking met het koor van Linde Devos bracht het tot een mooi resultaat. Een samenwerking die ook die avond nog werd verdergezet met spijs, drank en gezang.
Vandaar dat het snel maandagochtend was en de vlucht naar huis zich aandiende. Maar wij waren ongelooflijk blij om dit weekend te kunnen meemaken.