Woord vooraf
‘Wat is’ (en niet zou mogen zijn!)
Donderdag 25 februari 2022. We zijn blij dat we vanavond kunnen repeteren, nog volop nagenietend van de academische zitting van zondag, voor 75 jaar Acantus.
Deze ochtend echter vernamen we het nieuws dat Rusland is begonnen met zijn invasie in Oekraïne. Het is oorlog, oorlog in Europa.
In 1990 reisde ons koor naar Polen. De Berlijnse Muur was een goed half jaar eerder gevallen. Oost-Europa rukte zich los uit de greep van de Sovjetunie, die even later ook zou imploderen. Polen, Hongarije, Roemenië en andere landen uit het voormalige ‘Oostblok’ werden ‘vrije’ landen, het opgedrongen communisme zou plaats maken voor democratie en vrijheid.
Vandaag vernemen we een omgekeerde beweging: Rusland valt Oekraïne binnen, met de bedoeling het democratische regime omver te werpen, en het land opnieuw geheel in de greep van Rusland te brengen. De Russische president beroept zich, valselijk, op een reeds lang vervlogen verleden. In zijn visie komt ‘België’ weer onder de Nederlanden, of onder de Fransen, of onder Spanje….?
Waarom ik dit in het Akantje schrijf? Van ‘onze’ (Acantus-) plek in Polen, Lublin, naar de West-Oekraïense stad Lviv is het minder ver dan van Beveren naar Luxemburg. Wie al eens met de auto naar Lublin en omstreken rijdt, weet de wegwijzer staan… Lviv, vroeger een Poolse stad, Lvóv, werd meteen zwaar getroffen door Russische bombardementen. Onze vrienden in Polen zien nu de vluchtelingenstromen uit Oekraïne toekomen, ja ook in Lublin. Zij helpen, zoveel ze kunnen. Vlamingen die in Polen wonen, halen Oekraïense vluchtelingen op en geven hen onderdak, onder andere in Kazimierz Dolny, waar wij met Acantus een dag op bezoek waren en een concert gaven, en waar onze vriend kunstschilder Piotr Fąfrowicz woont.
Lang geleden traden de dames van het Oekraïense ensemble Loubistok op in onze hemel op de Beverse Grote Markt. De ouders van Nathalies pianoleraar Dmytro zitten bang in hun appartement in Kiev. Oekraïne en deze absurde oorlog zijn daardoor zo dichtbij…