Wat was

Ongeveer een week reeds, broed ik dit artikel in mijn hoofd uit. Compleet met gedocumenteerde inleiding, middendeel of corpus, en een afsluitend extraatje. Dagenlang oefende ik het in en uit het hoofd. Het zou wel vrij tot erg lang worden, en ik begon er tegenop te zien om die hele tekst uit te typen. De deadline naderde, maar ook de school en Acantus naderden. De oplossing van Elon Musk was helaas nog niet voorhanden: ik kon mijn brein nog niet koppelen aan mijn smartphone of pc, om via een kleine geïmplanteerde chip mijn hele tekst ‘door te geven’ en door de apparatuur op schrift te laten stellen.

Tot mij plots daagde: ‘wat was’…de voorbije maanden, dat weet toch iedereen. ‘Wat was’…in die periode in en om ons koor…dat weet toch iedereen in en om Acantus. ‘Wat was’…in die verwarrende, bange tijden, dat was voor iedereen verschillend. Voor de ene een welgekomen vakantie, vertraging, tijd voor reflectie, voor de andere een tijd van frustratie, onmacht, zoektocht. Voor velen ergens tussenin of een mix van beide.

En daarom dacht ik, wie heeft er nu een boodschap aan wat er allemaal was voor mij? Wie heeft er een boodschap aan hoeveel en waar ik allemaal heb gefietst en gewandeld? Wie heeft er een boodschap aan hoe ik de natuur weer ontdekte, de bloesems, de dieren, de landbouw, de gewassen, de geuren en de kleuren? Wie heeft er een boodschap aan welke kleinere en grotere plekjes wij ontdekten, dichtbij en verder af? Wie heeft er een boodschap aan of wij al dan niet op reis gingen? Wij gingen niet. Wie heeft er een boodschap aan waar wij, bij gebrek aan cultuur, toch van Freikörper Kultur genoten? Wie heeft er een boodschap aan welke culinaire geneugten de lockdownperiode ons te bieden had? Wie wil weten hoeveel beken tranen hier hebben gevloeid, en die sloten wijn? 

Wat was, was. En dus dacht ik: laat geweest zijn wat was, en laat ik het daarbij houden.